Evlerin En Hayırlısı İçinde Yetim Büyüyendir ve Büyük Günahlar

Evlerin en hayırlısı içinde yetim büyüyen evdir. Bu makalede, İslam'da yetimlere bakmanın önemi ve büyük günahlardan kaçınmanın gerekliliği üzerine bilgiler bulabilirsiniz.

Evlerin En Hayırlısı İçinde Yetim Büyüyendir ve Büyük Günahlar

Evlerin En Hayırlısı İçinde Yetim Büyüyendir 

Efendimiz [aleyhisselam] bir diğer hadis-i şeriflerinde buyurmuştur ki: 

"Müslümanlar arasında evlerin en hayırlısı, kendisinde bir yetimin bakıldığı ve ona iyilikle davranıldığı evdir. Müslümanların evleri içinde en kötüsü ise kendisinde bir yetimin bakıldığı ve ona kötü muamele edildiği evdir." 

Büyük Günahlar 

Fakih Ebü'I-Leys [rahmetullahi aleyh] der ki: Senedleriyle bize kadar ulaştığına göre, İbn Ömer'e [radıyallahu anh] büyük günahların neler olduğu sorulmuştu. O şöyle cevap verdi: 

"Büyük günahlar dokuz tanedir: Allah'a şirk koşmak, kasten bir mümini öldürmek, savaştan kaçmak, iffetli, namuslu bir kadına zina iftirası atmak, yetim malı yemek, faiz alıp vermek, anne babaya itaatsizlik etmek, sihir, büyü gibi işlerle uğraşmak, Mescid-i Haram'ın hürmetini çiğnemek."

 Mücahid'den [rahmetullahi aleyh] rivayet edildiğine göre, İbn Abbas [ra­dıyallahu anh] demiştir ki:

"Kişiyi helak edici altı günah vardır ki, bunların tövbesi yoktur: Yetim malı yemek, iffetli, namuslu bir kadına zina iftirasında bulunmak, savaştan kaçmak, sihir ve büyü ile uğraşmak, Allah'a şirk koşmak, peygamberlerden birini öldürmek."

 İbn Abbas [radıyallahu anh], 

"Haksızlıkla yetimlerin mallarını yiyenler şüphesiz karınlarına ancak ateş tıkınmış olurlar; zaten onlar alevlenmiş ateşe gireceklerdir" (Nisa 4/7 O) ayetinin tefsirinde, "İşte onlar, ahirette ateşe gireceklerdir" demiştir. 

Denilmiştir ki: "Yetimin hakkı verilen, ona iyi davranılan eve ne mutlu! Yetimin hakkı verilmeyen, ona kötü davranılan evin de vay haline!"

 ---------------------------------------------------------------------------------

Kaynaklar:

Heysemi, Mecmau'z-Zevaid. 8/160; Münziri, et-Tergib ve't-Terhib, 3/349. 
Buharı, Edebü'I-Müfred, nr. 137; İbn Mace, nr. 3679; İbn Mübarek, Kitabü'z-Zühd, nr.654. 
Hakim, el-Müstedrek, 1/59.